Бейне бір күн тəрізді көзі түскен жеріне шапақ шашып, қасындағы кісілерді нұрға бөлеп жүретін жандар болады. Күн күллі əлемге сəуле шашудан жалықпайды. Жер-жиһанға тіршілік тынысын үздіксіз құйып тұрады… О баста жаны нұрдан жаралған адамдар да солай. Қолынан келген жақсылығын міндет қылмай істей береді. Қайта біреуге қол ұшын бергенінен өздері лəззат ала ма деп қалдым. Əйтеуір мұндай кісілер өздері үшін емес, өзгелер үшін өмір сүретін сияқты…
Немат Келімбетов «Үміт үзгім келмейді»