Жүсіп-ау, төрелік жоқ баяғыдай,
Даражаң қара қазақ аяғандай.
Досыңды дұшпан көріп ғайбаттайсың,
Мінезің Әзәзілдің таяғындай.
Жүсіп-ау, неше мысқал басыңда ми?
Айдаған мал, үстіңде тігулі үй.
Қиямат таразыны құрған шақта,
Айса, Ермек, Торытай болады би.
Мәнкүр-нәңкүр бесеулеп ұрған шақта,
Майын мінген аттай қып қайтарарсың,
Күңшенің арқасынан шығармай ши.
Адамды сырттан ғайбат жарамайды,
Ғайбатсыз ақымақ асы тарамайды.
Мына өлеңді шығарған ақымақтың
Аузына жағар ма еді қарамайды.
Ақан Сері