ӘДЕЙІ САРЫ ШЫМШЫҚТЫ МІНДІМ ҰСТАП
Әдейі сары шымшықты міндім ұстап,
Қолыма ұзын шыбық мықтап ұстап,
Сайланып ауыл жақтан аң аулауға,
Қусырып, екі жақты қайшы ұстап.
Алдымнан қызыл түлкі қыран қашты
Шырылдап, сары шымшығым сырын шашты.
Білді де аңға түлкі қуғанымды,
Құйрығын бұлаңдатып, жалт-жалт қашты.
Жетем деп сары шымшықты санға ұрдым,
Қызығып, түлкі, қызыл қанға қыздым.
Тепкілеп екі бүйір, шана толып
Жорта алмай жол шаңынан қалған едім.
Шымшығым астымдағы қорқау болды.
Жұлынып мойын омыртқа жалқау болды.
Көтеріп ел жағыма жеткізе алмай,
Соғымға бір қыстыққа толған болды.
Бір күні Андижанға бармақ болдым,
Киініп, ат-тонымды жимақ болдым.
Алдырып құмырсқа мен жолбарысты
Шақырып қарға, құзғын бұзбақ болдым.
Келемін ыңырсытып жердің жүзін,
Алуға өз қолыма үрдің қызын.
Ұрысып бір мың бес күн Андижанмен
Көре алмай, ақырында, ханның қызын.