Жеке қатынас және әлеуметтік қатынас

 

  1. Әлеуметтік психологияда жеке қатынас.
  2. Әлеуметтік психологияда әлеуметтік қатынас.
  3. Қарым-қатынас жүйесіндегі жеке өзара қатынас және әлеуметтік қатынас.

 

    Дәрістің қысқаша мазмұны.

    Әлеуметтік психологияның негізгі міндеті — әлеуметтік реальдылыққа индивидуалдылықтың үйлесу механизмін ашу.   Жеке адамның қоршаған ортамен қатынас деңгейі әр түрлі: әрбір индивид қатынасқа түседі, топтармен және өзара қатынасқа. Сонымен екі негізігі қатынас түрін айыра білу: әлеуметтік қатынас, жеке (мен) қатынасы. Әлеуметтік қатынастардың структурасын социология зерттейді.  Спецификасы – индивид нақты қоғамдық топтардың мүшесі (класс, кәсіби топтар, партия т.б.) бұндай қатынастар симпатия немесе антипатия негізінде құрылады, қоғам жүйесінде нақты қызметі жағдайы бар. Жеке өзара қатынастың адам өмірінің әрекетінде алатын реальдық жүйесінде алатын орны – жеке өзара қатынас – қоғамдық қатынас жүйесіне  кіреді. Схемалық түрлі қоғамдық қатынастарда: экономикалық, әдеуметтік, саяси т.б. қоғамдық қатынастарда көруге болады және бұларда өзара қатынас бар. Жеке өз арақатынас нақты реалды қоғамдық қатынас. Жеке өзара қатынастың табиғаты – қоғамдық қатынас табиғатынан айырмашылығы эмоционалдық негізі. Эмоционалдық негіз жеке өзара қатынаста – нақты сезімдер адамдардың бір – біріне деген түсініктері қалыптасады. Қарым – қатынас жүйесіндегі жеке өзара қатынас және әлеуметтік қатынас. Әлеуметтік және өзара қатынас – қарым-қатынаста ашылады, жүзеге асырылады. Қарым-қатынастың түбірі – индивидтің матеиалдық өмір әрекетінде.

 Өзін -өзі тексеруге сұрақтар:

  1. Әлеуметтік психологиядағы жеке қатынасты сипаттама беру.

2.Әлеуметтік психологиядағы  әлеуметтік қатынасқа сипаттама беру.

3.Қарым-қатынасжүйесіндегі жеке өзара қатынас және әлеуметтік қатынасты қалай түсінесіз?

                             Әдебиеттер:

  1. В.Петровский, В.В.Шпалинский. Социальная психология клолектива. М., 1978.
  2. Д.Майерс. Социальная психология. Питер.1994
  3. А.Г.Ковалев. Коллектив и социально-психологические проблемы руководства. 2-е ид. М., 1976
  4. Е.В.Руденский. Социальная психология. М., 1997

 

 

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *