[грек. anomalia] з а т . 1. т е р м . Жалпы заңдылық жүйесiнен, қалыпты жағдай дан ауытқушылық. 2. мед. Iштегi нәресте дамуының бұзылуы салдарынан ағзаның құрылымында кездесетiн вариациялық өзгерiстердiң шектен шығып, тұрақты морфологиялық ауытқуларға ұшырауы. 3. г е о г р . Табиғаттағы құбылыстың әдеттегi немесе теория бойынша болжанған шамадан күрт ауытқуы