Шұлғытып ұлығын да, ұлысын да,
Баурады Батысын да, Шығысын да.
Оның да жүрегiнiң лүпiлi бар,
Әлемнiң әрбiр алған тынысында!
Асылдың жарқылдамас бар ма күнi,
Әуелден түскен оған Алла нұры.
Сондықтан Нұр-Сұлтан деп атын қойған,
Ата-ана болжағандай алдағыны.
Тiл көзден аман қылсын Тәңiр оны,
Бесiк боп берекеге қалың елi.
Арқасы ерендiк пен кемелдiктiң,
Тынысы Бостандықтың кеңiгенi.
Өткендер оба-қазық орнатып па,
Шекараң анық едi қай уақытта?
Бекiтiп ұлан-ғайыр айналасын,
Бүгiнде болып отыр елге тұтқа.
Ойланшы, кеше қазақ, кiм едiң сен,
Құлпырып бүгiн қайта түледiң сен!
Ортаға Астанаңды орнатқаның-
Ғасырдың оқиғасы бiле-бiлсең.
Бүтiнге сызат түссе сынады оңай,
Бiрiңдi-бiрiң сыйла ғұламадай.
Бұйырды өз төрлерiң өздерiңе,
Баспалап босағадан сығаламай.
Салынып жатқан шаhар кең далаңа,
Сыйласын асыл мұрат әр балаңа.
Азаттық астанасы аталады,
Қазақтың астанасы сонда ғана!
Бәйтерек–Астананың төрiндегi,
Өресi биiктiктiң өмiрдегi.
Аялы алақаны Елбасының,
Секiлдi өшпейтұғын сенiм мөрi.
Самсаған қара орманым-байтақ елiм,
Сынға сап сан жақсыны байқап едiң.
Еңсесiн елдiгiңнiң биiктеткен,
Ортаңда бойлап өскен Бәйтерегiң!
Өтiнде арпалысқан өмiр-майдан,
Жайқалсын болашағың тамыр жайған.
Бәйтерек-Елбасының өр тұлғасы,
Әкелiп өз қолымен Тәңiр қойған!
Туыңдай қанат керген желдi күнгi,
Танытты кең әлемге теңдiгiңдi.
Тұрғанда Бәйтерегiң көкке шырқап,
Ұстай бiл асқақтатып Елдiгiңдi!..
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ