Көсемге көштiң түсер салмағы бар,
Көк толқын кеме жүзсе қақ жарылар.
Көреген, қол бастаған дара батыр,
Көкжалдай мұз төсенiп, қар жамылар.
Отырсақ өзге жұрттан аса қарап,
Қонғаны бақпен дәулет қоса қабат.
Ерлiгi Елбасының жарқырап тұр,
Бұлт қалай күннiң көзiн тасаламақ?!
Көрейiн көштiң көркiн көлденеңдеп,
Төгейiн сүйiншiге сөзден өрнек.
Бiр күннiң бiте қалар жұмысы емес,
Мың күнгi мехнатпен келген еңбек.
Саңлақтың салған жолы жатыр дара,
Ақ таяқ ұстатқандай соқырға да.
Бұл көштiң абыройы халыққа ортақ,
Шығармас бiр адамның атын ғана.
Жаңарып Қаратаудың ескi өлеңi,
Бауырынан Алатаудың көш келедi.
Сыртынан қарап тұрған дос сүйiнiп,
Дұшпанның сұқты көзi сескенедi.
Көрмедiм ұлы көштi басқа мұндай,
Бүгiнгi батырлықтың дастанындай.
Келедi тәуекелдiң тауын асып,
Асқардан бабалардың асқанындай!
Келедi халқын бастап қазынаға,
Ақ боран, алдын орап азынама.
Қуанып қалың елi жатқан шығар,
Алайда шын қуанған өзi ғана…
Заманның зуылдайды күш-көлiгi,
Шалқиды алып-ұшып құс-көңiлi.
Шығармас сыртқа сырын патша-жүрек,
Кiм танып-бiлiп жатыр iштегiнi?
Сарыарқа-сан ғасырдан қалған мұра,
Риза бақытына жанған мына.
Күтiп тұр салтанатты көштiң алдын,
Қолында Ақмоланың ақ домбыра
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ