Дем тартып жауынгерлер қалған ұйып,
Шыққандай арман көші тayғa биік.
Серпіліп сала берді шерлі көңіл,
Жеңілдеп автоматтан талған иық.
Сұлудай сүйгенінен хабар күткен,
Әншіге телміреді жанар біткен.
Шарпысты әр жүректе екі дүние–
Жақсылық арпалысып жамандықпен.
Зұлымдық аз уақытқа тауып тағат,
Ізгілік өрге шықты қағып қанат.
Алысқан өмір-өлім ежелгі жау,
Болмысын әр нәрсенің анықтамақ.
Көк аспан қара бұлтын серпігендей,
Сұрапыл қанат жаймай, өрт үдермей,
Ғайыптан майдан шебі тына қалып,
Ән болып айналғандай жер түгелдей.
Қашаннан қуанудан жылау басым,
Түн келер өз орнынан күн ауғасын.
Түргендей әнге құлақ қаралы орман,
Kүpciнe cілкiп қойып қырау басын.
Өзіне болмаған соң ән лайық,
Таққандай тағдырына ауыр айып:
Таңырқап тыңдай қапты өзгеше үнді,
Аузы да окоптардың аңырайып.
Адамға рух керек өзге қандай,
Әндегі сезім менен сөз қамалдай.
Қалшиып винтовкалар қазықтайын,
Қалғандай танктер де қозғала алмай
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ