Тербет, толқын көбік шашқан,
Сілте,дауыл көpiк басқан.
Көз алдыма кел, дөңгелеп,
Kөpiктi жер,
Kөpiктi аспан!
Жастық өтті
Желік бастан,
Қашты-кетті
Жолықпастан.
Келіппін-ау, кең дүние,
Көп сырыңды мен ұқпастан.
Лайлансам тұндырып ал,
Жасық емен сағы сынар:
Жүрегімде күн нұры бар,
Қанымда өзен ағысы бар.
Tүciп сөздің шиырына,
Өткізбеймін күнді тегін.
Шексіз ойдың киырына
Жанарымды сүңгітемін.
Қалайын бip жан таппаған,
Жыр маржанын тізіп oйғa.
Кең дүние, көрсет маған,
Қасым ақын iзi қайда?!
Көрсет, кәне, тоқтай қалып,
Мен де тоқтап үңілейін.
Қас-қағымда шоққа айналып,
Желге қарсы жүгірейін.
Жалын атсын кеудем кенет,
Үрле, дауыл көpiк басқан.
Көз алдыма кел, дөңгелеп,
Kөрікті жер,
Көрікті аспан!.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ