Еш күнәсiз, еш шүбәсiз сәбимiн,
Туа шөккен тағдырыма налимын.
Өмiр бәлкiм, ақ сүтi ме анамның,
Өмiрдi уыз иiсiнен танимын.
Жарық дүние сәулесiне бөлендiм,
Маужырадым үнiне әлди-өлеңнiң.
Өмiр, бәлкiм, алақаны анамның,
Ақ бесiгi болған балғын денемнiң.
Өмiр-әлде айдың нұры, күн нұры,
Өмiр-әлде аққан судың сылдыры.
Шөл қандырған
Омыраудың иiсi,
Алдандырған
Қоңыраудың сыңғыры.
Бәрi жұмбақ
Атқан таң да, батқан күн.
Жұмбақ сәби ғұмырымды атқардым.
Әйтеуiр тез аяқталды сапарым,
Тал бесiктен жер бесiкке аттандым.
Мен iзiмдi қайдан iздеп табамын?
Қара жерге тимей кеттi табаным.
Күн көзiне күймей кеттi жон-арқам,
Гүл жұпарын сезбей кеттi танауым.
Бiлмеймiн де келдiм, кеттiм қай күнi,
Сезбеймiн де қуанышты, қайғыны.
Маған қымбат жұтар ауа, жүрер жол,
Мен үшiн сол тiршiлiктiң байлығы.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ