Өлшеместен жас пен кәрi арасын,
Екшеместен даңғой менен данасын,
Жұтып жатқан сансыз адам баласын,
Көр-ажалдың аузы ма деп қаласың…
Антрополог отыр бейiт басында,
Үңiлгендей көрде жатқан ғасырға.
Бас сүйектер тұр алдында тiзiлiп,
Кiм бiледi ақын ба, әлде батыр ма?
Кiм бiледi патша ма, әлде пақыр ма?
Антрополог ойланады толғанып,
Алма кезек бас сүйектi қолға алып.
О, керемет,
Кенет сарнай жөнелдi,
Бас сүйектер қозғалып:
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ