Ғаламға сәуле шашып шақша басың,
Түкпірін түнектің де ақтарасың.
Періште, пайғамбар да патшадасың,
Аждаһа аузынан да бақ табасың.
Рахат, шапағатқа мейір қанар,
Жоғалып арсыз ниет пейілді алар.
Анаңнан қайта туып келгендей боп,
Азабың, тозабың да кейін қалар.
Күпінген желбуаздар төсін қағып,
Күнелтер көрінгеннің пешін жағып.
Шығады судан алтын балықтай боп,
Балтадай батып кеткен есіл ғарып.
Жабықсын, мейлі жалған құлазысын,
Осы үшін тіршілікке разысың.
Қайырын берсе түбі қатал тағдыр,
Садақа зая кеткен біраз ісің…
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ