Дерттен өлер адамзат, шаршап өлмес,
Шыбын жанды ажал кеп алса бермес.
Оралғаннан көп боп тұр жоғалғаны,
Түсті ме әлде бір жолға барса келмес.
Сор қыспаса шіркіндер неге кеткен,
Қай жәннатқа қаңғырған кеме жеткен?
Кебін киіп аттанса амал бар ма,
Келмей ме екен кеткендер кебенекпен?
Тіршілікке телінген жұмыршағы,
Адам да бір Алланың қуыршағы.
Тентіретіп қоюды ермек көрер,
Қара жердің шыққанша ыңыршағы.
Құтылмаса қорлықтан құрықтаған,
Төңкерілген табындай кім ықпаған?
Шұрқырасып табысар күн болар ма,
Тесік өкпе қазағым, шұрық табан?!
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ