Замана көші көлікті,
Тартса да қайда ерікті.
Сар желіп жүрген сары атан,
Мәңгілік белі берік-ті.
Тізеге дейін сор кешіп,
Бізге де, міне, келіпті.
Тілекті Тәңір беріпті,
Ескіден жаңа жеріпті.
Құлпыра түскен күн сайын,
Жалғанның жүзі көрікті.
Есептеп кімдер көріпті,
Шырылдап туған сәби мен
Күңіреніп шыққан өлікті?
Қай жұртта қалды қай бабаң,
Қайсысын құдай теріпті?
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ