«Мен жоқ кезде ренжітті сені кім?
Қанаттарың қайда – Бейбіт, Берігің?! –
Деп сұрайды әкем кіріп түсіме –
Неге сонша жүдеп кеттің, Серігім?!»
Сонда асқақ жауап берем мен тұрып,
Сағынышты сабырлы ойға жеңдіріп.
«Ібілістен күнде таяқ жеймін мен
Періштеге серік болам деп жүріп!»
Өлеңдерім айтсын соны сендіріп.
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК