1950…
Шыққан тоз-тозы
Соғыс келіп айпап-жайпап өткенде,
Арқадағы «Қызыларай» колхозы
Көзін ашып келе жатқан көктемде…
Түстім Жерге!
Туа салып шыңғырдым!
Көзімді ілсем көрем соны түсімде:
Біткеніне бес жыл болған қырғынның
Ызғары бар жүрегімнің ішінде!
Мен туғанда өлкемізде таң екен.
Қазағының ырымына еліктеп, –
Серік болсын деп өзіне жан әкем
Есімімді қойған екен «Серік» – деп.
Серік болдым.
Ал, мен осы қандаймын?
Жұрт біле ме мына мендей серіні,
Күйкентайға серік бола алмаймын,
Менің атым – Ақсұңқардың Серігі!
Жүріп келем.
Өр – ойларым, өр – сезім.
Отсыз өмір кешу ойға сыя ма?
Қырандарға серік болып көрші өзің:
Сенің көзің өле-өлгенше қияда!
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК