Құтылып ем Қаһарынан тәңірдің,
Мұнда келіп пәле болдың сен енді…
Көзімнен бір ұшармысың, сайран күн?
Қайтсем – күпті көңіліңді жайлармын,
Ұжмақтағы көрген теперішіңді
Ұмыта алмай жүргеніңе қайранмын!
Мен – әйелмін еркегіне етене,
Нұр – Таңыңнан –
Нұр – Таңыңа жетеле!
Сенің осы қорқынышың, үрейің
Ұрпағыңнан –
Ұрпағыңа кете ме?!
Үрей ме еді – бүкіл өмірбаяның,
Қос қолымды енді кімге жаямын?
Ең құрыса шаранаңды аяғын:
Ауыр еді аяғым…
Қуат беріп Жерге,
Суға,
Ауаға,
мені адами рухыңмен дауала!
Қан жауа ма аспаннан,
Нұр жауа ма?!
Адам деген атыңа
Ата деген сөз қосам –
Адам – Ата боласың!
Мен болармын –
Һауа –Ана!
АДАМ:
О, Һауа… Ана…
Періштем һәм Перісің,
Тұла бойың –
Тұнып тұрған келісім!
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК