Содан бері Ақтоғай ән салады
Күйкі қамын тірліктің тәрік қылып!
Өмірім – ән. Сол болар – ажалым да.
Қайда жүрсем сиқыр үн – назарымда.
Ән салмайтын мен едім. Мен де бірақ
Бір шырқағам Ташкенттің базарында!
Шырқап едім кенеттен басқа ой салып
Жанды буған бұрқанып жастай шалық.
Ай сұлулар тап берген сонда маған,
Сатып тұрған жемісін тастай салып!
Балуан Шолақ болса егер далам маған
Айқайшысы – мен соның далаңдаған.
Тәнті қылып Ташкенттің перілерін
«Ғалиямен» әнімді тамамдағам…
Жәрмеңкеде ән айтса, тәйірі не?
Қыз пейілден қайтсыншы қайыры де!
Сансыз көздер қадалып еді сонда
Сайрап тұрған қазақтың шәйіріне…
Сыйғыза алмай көл-көсір қазынаны,
Ала-құйын арқамнан азынады.
Таңырқаған таң – сұлу ханымдарға
Жасап едім сонда бір базынаны:
«Көгілдірде көсілген тау-тасым бар,
Көзбен көрсең аңыз ғып айтасыңдар.
Ақтоғайға жол түссе ән алып кел,
Есесіне – ән алып қайтасыңдар!»
Өмірім – ән. Сол болар – ажалым да.
Қайда жүрсем сиқыр үн – назарымда.
Арманым жоқ, өмірде, айналайын,
Бір шырқағам Тәшкеннің базарында…
Ақсұңқарұлы Серік