Аристотель…
Абайларың вулкан құсап лапылдап! –
Өттіңдер-ау,
Шүкір, халық, сөну деген саған жат
Прометейдің алауы ғой бүкіл – Тарих, адамзат!
Зымыран Уақыт!
Ұшайықшы аттап бүкіл түнектен,
Мұз – Ғаламды құшайықшы сол бір отты
жүрекпен!
Тіл алмайтын баламын мен, көресімді көремін,
Прометейдің алауымен өртенеді өлеңім.
Өртенеді өзегім де, өзге затты жат қылып,
Кең дүниені кеземін де өтемін от лақтырып!
Ақсұңқарұлы Серік