Көп іздедім қабырыңды,
Қайғы сыймай жүрекке.
Сүйген жарың зарлай-зарлай сағынды,
Бір тіл қатшы-ау, Сулико.
Көрдім гүлді бақшадан,
Шық сорғалап, жас тамған.
Сол бір гүлім сен емес пе ең, жан еркем,
Тіл қатсаңшы-ау, Сулико.
Тұр жайқалып қызыл гүл,
Жүр аялап бір бұлбұл.
Мен сұрадым қайғы серпе, күрсіне,
Сенбісің, сәулем, Сулико.
Сонда бұлбұл даусынан
Жаңғырықты нулы орман.
«Сүйген сәулем Суликоң мен» дегендей
Сайрады бұлбұл күй көмей.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ