Түн ортасы ауғанда көше жым-жырт,
Жұпар жаңбыр себелеп ойнайды бұлт;
Таң асырған тұлпардай тұр тыпыршып,
Қақпа алдында қалшиып жалғыз жігіт.
Жүрек лүп-лүп соғады, ұйқы сергек,
Көкірегін кей кезде ыза кернеп;
«Әлде басқа жігітпен кетті ме екен?
Неге алдады, япырм-ай, түнде кел деп».
«Үйде деуге естілмейді ешбір тықыр,
Түзде болса, мұнша кеш ол неғып жүр?»
Деген оймен бір жылып, бірде сусып,
Таң күзеткен тағатсыз жас жігіт тұр.
Сүйген сәуле алаңсыз жатыр ұйықтап,
Қақпа алдында болған соң күзетші сақ.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ