Көптен бері өзімнен кетті ерік,
Құпия сыр бойымды жүр меңгеріп,
Бір арудың тартады магниті,
Мен бір бейне металмын жүрген еріп.
Күндіз көлбеп өтеді көлеңкедей,
Түнде ләззат ала алман түсте көріп;
Ұят деген бір қырсық болды бөгет,
Жүрегіме жүрегім болмай серік;
Енді қайтем, япырмай, болдым дел-сал,
Махаббаттан кетермін қайтіп жеріп;
Ол перизат баспас па құмарымды,
Ақ құшағын ұсынып қолын беріп.
Тәтті ұйқыда жатқанда, жайлап қана,
Таңғы алтын шолпандай төніп келіп?!
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ