Гүл жүзді, бұлбұл үнді Марфуғажан,
Бой еріп лебізіңе балқыды тән,
Елжіреп уыздай жас жүрегім
Соққандай бір сен үшін лүпілдеп қан.
Бұл күнде сыртым жалын, ішімде шоқ,
Бір өзіңнен басқада үмітім жоқ,
Шашсаң күлмін, егерде алсаң гүлмін,
Ой түйіні шешілсе тілегім боп.
Өмірге пенде болып неге тудым,
Не себепті қоғамның жолын қудым,
Балапандай талпынып жас кезімнен
Неге сонша серт беріп белді будым?
Бұл өмірден сонша мен нені күттім,
Бірсыпыра мінекей жерге жеттім,
Өмірімнің думанды кезеңінде
Сен тап болдың жүректі елжіреттің.
Кім бойсынбас, берілмес табиғатқа,
Кім оралмас, жеңілмес махаббатқа..
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ