Өмір – сағым, бұлдырап көз жетпейді.
Өмір сырын жырлауға жыр жетпейді.
Қымтырылмай өмірде еркін өссек,
Біздің жолды бөгеуге кім беттейді?
Біз – өмірдің бұлбұлы, еркін өстік;
Таудан асып, жас кезде су да кештік.
Адаспастан өмірдің тұманында
Қатар жүрдік, бірге өстік, әзілдестік.
Отты жаспыз, біздерді кім білмейді,
Сезімі бар пендені кім сүймейді?
Қадам бассақ, ізіміз отша лаулап,
Нені шарпып, дүниеде күлдірмейді?
Сол өмірден бір белгі қалсын-дағы
Сол күнді еске бұл сурет салсын-дағы.
Көрген жандар суреттің сырын ұғып,
Не сүйініп, не күйініп жансын-дағы.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ