Арудай жүзі ақ жарқын,
Байқал жатыр – бір мырза.
Қиялымның қанатын
Тасқа соқтым боп ыза.
Баспа қып бір қайқаңды
Бұлт боп төндім торландым.
Құшпақ болып Байқалды
Әуреледім, зорладым.
Сірә, менің қылығым
Болса керек тым ерсі.
Байқал атып толқынын,
Күлді қатып сілесі:
Кенет таулар жаңғырып,
Аймақ шулап тебіренді.
Мені есімнен тандырып,
Байқал сөйлеп жөнелді.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ