Ай бетінен кіреді,
Күн бетінен шығады.
Екі-үш күн айқай салады,
Қарасай, Қази жас бала
Ұйқыдан шаршап құлады.
Ұйқыдан түсіп қалғанын
Тонадан соқыр біледі,
Біледі де жылады,
Беті-қолын жуады,
Белін қынай буады.
Аюдай арқыраған Орақтың,
Күндей күркіреген шырақтың
Көріне жетіп келеді.
– Аюдай арқыраған, Орағым,
Күндей күркіреген шырағым,
Аруағың болса, тұр, деді,
Балаңа туған бар, деді,
Аман-есен балаңды,
Өз қолыңа ал, деді,
Екі бірдей жас қарғаң,
Ауру-сауын біл, деді.
Аюдай арқыраған Орақтың,
Күндей күркіреген шырақтың,
Аруағы көрден шығады,
Атаңа нәлет, ит қатын
Екеуі неге кетті, деп,
Екеуінің біреуін
Жібермесең не етті, деп.
Мұрат Мөңкеұлы