Атар да жерің білмедің,
Көкбұйра аттың басына ат,
Қақ жүректің тұсына ат!
Сақалыңның ағы бар,
Ағалығың тағы бар,
Бір оғыңды тағы да ал,
Бір оғыңды тасқа жанып ал,
Қапыда қалсаң, ит шіркін,
Оғыңды тағы салып ал!
Бір атпады, екі атты,
Табанға қойып ширатты.
Зырқырап оғы кетеді,
Қарасайға жетеді,
Шақыр да шұқыр етеді,
Қайта шығып кетеді.
Қарасай сынды жас бала
Алла деді, ақырды,
Аруағын шақырды.
Уылжыған етімді
Ит әуре оғың етеді.
Атаңа нәлет, ит қалмақ,
Қатты бір тартсаң не етеді?
Етімді бір кеттің сыздырмай,
Аруағымды кеттің қыздырмай
Алты атқа алған адырна,
Ата алмасам – маған серт!
Атқанымда ұсынып,
Өте алмасаң – саған серт!
Шым жібектен ескен кірісі,
Үзіліп кетсең саған серт!
Кебеже қарын кең құрсақ,
Қой мойынды, қоян жақ,
Мұрат Мөңкеұлы