Бес қатын кетіп, сен қалдың,
Атаңның жолын қумадың.
Жауыңды жауға алдырдың,
Дауыңды дауға алдырдың,
Бес қатын кетіп, сен қалдың,
Атаңның жолын қумадың.
Жауыңды жауға алдырдың,
Дауыңды дауға алдырдың,
Жүзіңе қара салдырдың,
Әкеңнің жауын жаулаған,
Бес қатынға алдырдың!
Кешегі әкең барында,
Мынау қабан құлақ қара атты,
Мінуші еді салдыртып,
Жүруші еді жардыртып,
Бетіме неге қарайсың,
Жүзіңе қара шалдыртып,
Әкеңнің жауын жаулаған,
Бес қатынға алдыртып.
Айналайын Қарасай!
Мен саған жерік болғанда,
Аюдың етін жегіздің,
Жолбарыстың сүтін ішкіздің.
Екпініңнің қаттысы-ай,
Белден қарға аунаттың,
Онда да қоңыр күздей болмады,
Онда да мейірім қанбады,
Сөйтіп туған сен едің,
Сенің анаң мен едім,
Мен саған жерік болғанда,
Сегіз жылан жеп едім,
Сөйтіп туған сен едің.
Мұрат Мөңкеұлы