Кешегі Орақ кеткен соң,
Кемшілік басқа жеткен соң,
Бұлбұлдай соқыр сайраған.
Ауыздығын шайнаған,
Ары да бері қозғаған,
Қозғағанмен қоймаған,
Алғаны асыл болған соң,
Шыдамай соқыр толғаған.
Неғылып соқыр шыдасын,
Ер еді Орақ болмаған.
Тағы да соқыр толғайды,
Әдемілеп қозғайды:
Айдын да Орақ, ай да Орақ,
Айбалтасы қанды Орақ,
Аштарханда даңды Орақ,
Қаланың аузын қандатқан,
Қақпаның аузын шаңдатқан,
Едің күшті даңқты Орақ.
Аяғым ақсақ, көзім соқыр болса да,
Үстіме қатын алмадың,
Артылдыра қамшы салмадың,
Алшаңдаттың мені, Орақ,
Құланды қақтан қайырған,
Хандарды тақтай тайдырған,
Қарсыласып келгенде,
Қақ жүректен салдырған,
Қылышын қызыл қанға малдырған,
Қаланы алған сен, Орақ!
Мен жыламай қайтейін,
Айналайын Қарасай,
Соны да көрген мен бейбақ!
Қырқадан қырқа қараған,
Қырық шалғысын тараған,
Мың сан қолды талаған,
Бір өзін мыңға балаған.
Қалмақтан аққан қара қан
Көбіктей көріп жалаған.
Қалмақтың қара хандарын
Жаяу айдап сабаған,
Кешегі мен Орағым
Мұрат Мөңкеұлы