Мәделі үлкен шәһардағы медреседе жеті жыл оқып,
аулына келе жатып, қатты шөлге дұшар болып қалады.
Далада түнеп жатқанда, түс көреді. Түсінде оған Ұлбике
көнектен зеренге қымыз құйып беріп отырады. Ауылға
келген соң Мәделі Ұлбикеге көрген түсін айнытпай айтады. Сонда Ұлбике:
Басыма салған едім желегімді,
Таппадым жеті жылдай дерегіңді.
Мүттөйі теріс басқан зәлім қожа,
Тауып бер көнегім мен зеренімді,
– деп әзілдепті.
Ұлбике Жанкелдіқызы