Сөніп қалған секілденді жүректе от,
Көрінеді бүкіл дүние түнек боп.
Мені қойып, құйып жатыр бұл өмір,
Өлеңімнің өзегіне мұң ептеп.
Өлім жайлы жиі айтады өлеңім,
Түсіндіре алмаса да себебін.
Дүниеге келген күннен шырылдап,
Мен өзім де өлімді іздеп келемін.
Қорқыт сынды қобызым жоқ қолымда,
Қалар болса, жырым қалар соңымда.
Өлеңіме аманат қып қалдырам,
Дүниенің оңы менен солын да.
Жылдар деген жылыстайды думанмен,
Кешірілмес күнәмізді жуғанмен.
Асан қайғы боп кетермін бақиға,
Анамыздан Асан болып туғанмен.
Оқи алмай тағдырдағы таңбаны,
Күнін күткен жолаушымын жолдағы.
Бұ дүниеде жүріп өткен жолыма,
О дүниеде жауап берсем болғаны…
Хамит Есеман