Ұйықтап едім мен жатып,
Келіп жүр еді қарағым.
Қасыма менің сөз қатып
Және жүр еді қарағым.
Емшегімнен дәм татып,
Қойныма келіп бір жатып,
Сөйтіп жүріп айтып еді:
«Жатырмын қалмақ жерінде,
Жеті қабат темір үй,
Темір үйдің төрінде
Шынжыр арқандармен байлаулы,
Арқандар менің белімде.
Қарасайдай достым жоқ,
Көңілімде хоштым жоқ.
Кәдірсіз дос мен бе едім?!
Мал ішінен жоғалған
Бір жандықтай көрмеді.
Мен қиында жатқанда,
Мойнын тартар ер ме еді?
Лия мен қарт анам
Жылатқаны оның жөн бе еді?
Қашаған Күржіманұлы