Қанбағасын, қарағым,
Аюдың жедім қол етін,
Жолбарыстың жедім жон етін,
Пілдің жедім сан етін.
Атаға тартпас жаман боқ,
Жау жаулаумен ісің жоқ.
Төсекте жатып жылаумен
Өлер болдың ба, сен жетім?!
Отын алып от жақсақ,
Таяқ алып мал бақсақ,
Өз-өзіңе пышақ сал,
Қазаңнан бұрын өле қал,
Көре көрме тіпті ел бетін.
Мен өз-өзімнен еліктім,
Сен бойыма біткенде
Жеті айдаһар жыланның
Тірідей қосып басын бір шайнап,
Сонда қандырған бейбақ едім-ау жерікті.
Сонда Қарасай апаннан шығып, шешесіне сөйлейді:
Келіп тұрған қарт ана,
Ақылың асқан сен дана.
Айтпасам, нені білесіз,
Мен бүгін тойға барғанда,
Қатар-қатар ат келді.
Ат үстінде бір азамат –
Хабаршы бір адамзат келді.
Ұзындығы үш құлаш,
Көлденеңі бір құлаш,
Бойға таза сақтаулы,
Алтын сырмен қаптаулы,
Қашаған Күржіманұлы