Япыр-ай!
қара түнек мына күннің қабағының қойғанын-ай
ашылмай,
Қаншама күн қара дауыл
соға берді басылмай.
Бұл дегенің емес сірә тосын жай,
Адасқандар құдай қолдап
бір-біріне қосылғай.
Япыр-ай!
Мына өзеннің тасуын-ай өткел бермей
адамға да, малға да,
Ақ көбігін шаша бермей
түссе жақсы ед арнаға.
О, Жасаған, тыныштық бер су секілді
заман «тасып» кетпесін,
Аман болсын қара қатын, сар бала.
БАЙЫТ ҚАБАНҰЛЫ