Мынау келген көктем бе көркем мінез,
өрімтал шақ, өлеңді, өртеңді кез?
Көктем бе еді кеудемді шымарлатқан,
сезімдерді оятып тынып жатқан,
Құстың тілін көңілде күбірлеткен,
гүлдің тілін жүректе сыбырлатқан,
Ақындарға аңқылдақ күй кештірген,
Сұлуларға жарқылдақ күй кештірген,
жанды түгіл жансызды тебірентіп,
адам түгіл, жұлдызды үйлестірген?!
Көктем екен!
Бұл келген көктем екен,
Көп күттірген ғашығым жеткен екен!
Былтырғыдан еркелеу секілді ме,
Былтырғыдан, о, құдай, өктем екен!
Күйге бөлеп бір ғажап көк пен жерді,
Гүлге бөлеп қыратты, бөктерлерді,
Бәйтеректің басында сәуле ойнатып,
Астанаға, еһе-һей, көктем келді!
Өткен қысты ұмыттым, өткен жайды,
Түс көрмейді енді ешкім көктем жайлы,
Ешкім тыйым салмайды сүюге енді,
Сенуге де енді ешкім шек коймайды!
ЕРЛАН ЖҮСІП