Сен мені алдайсың неге осы?
Құрғыр іш әлдене сезіп жүр…
Көктемсіз кезеңнің Елесі,
Әлемді кезіп жүр!
Түнерген ойлардың аспаны,
Тұманды жүректің таулары,
Алда сен, мені емес, басқаны,
Онсыз да өлеңім жаурады.
Алдама үміттің ұлдарын,
Іңкәрлік үшін мен егесем!
Көктемсіз кезеңнің құрбаны
Көктемді келмейді деме сен!
Гүлдердің дәуірі өтпейді,
Мәңгі мұз?
Ол суық ой ғана!
Мына қар…
ештеңе етпейді,
қоштаса алмай жүр жай ғана.
Күтемін, күтуге бекіндім,
Келеді жастықтың Өлеңі!
Көктем де махаббат секілді,
сенетіндерге келеді!
ЕРЛАН ЖҮСІП