Жаздан қалған жақындар, бауыршылар,
Жазған күнде жан бар ма хәлің сұрар?!
…Көтере алмай кеудесі күздің дертін,
жапырақтар аспанды ауырсынар!..
Жылап қоя берердей қараса күн,
қар астында шуаққа таласады.
Суығын-ай бауыры қара жердің,
аспанының ауыры-ай қарашаның.
Жаз келеді – дейді ол – жан шуағын,
алам күннің, ақ қардан аршыламын.
…Қар үстінде сүйісіп тұрған ғашық,
жапырақты білмейді-ау жаншығанын…
ЕРЛАН ЖҮСІП