Әр даланың өзiне гүлi лайық,
Әр жүректiң өзiне мұңы лайық!
Қырға шығып, қырыққа келмесек те,
Қыртқа, мiне, айналдық қыңырайып.
Бассыз тағдыр баста ойнап, баласынбай,
басқан жерiм –
Авгейдiң қорасындай,
сана мынау –
сынақтар алаңындай,
жүрек мынау –
жарылыс даласындай.
Жас жүректi қайткенiң жауықтырып,
Жүрсе бiр жөн салдықпен, сауық құрып,
Есiмiңдi бiр күнi ұмытармын,
есiгiңдi қаттырақ жауып тұрып.
Күндiз жарлы өлеңге, түнде баймын,
Күнге шаттық аманат, түнге қайғым.
Өз жүрегiм өз мұңын көтередi-ау,
Өз даласын таппаған гүлді аяймын!
ЕРЛАН ЖҮСІП