Қара түннің түкпірінен шығып жатқан күбірге,
Ей, жүрегім, жын шалды ма, жығыласың,
жүгірме!
Мына әлемде Ләйлі жоқ қой сені
Мәжнүн қылатын,
Айша жоқ қой мерт болатын Сүмбіленің түбінде.
Нәркес үміт қарсы келген қарашықпен
қабысқақ,
Бірақ әлі ешкімге де кете алмадым табыстап.
Бүгін менің естен тана ғашық болғым келгені,
Тұл бойыма тұйықталған бар сезімді бағыштап.
Көзді көргем жүрегі үшін жауап бере алмаған,
Ерінді де сезімдердің бір бүртігі қалмаған.
Мына әлемде Ләйлі бар ма мені Мәжнүн
қылатын,
Бар ма, адам?!
ЕРЛАН ЖҮНІС