Құрбым деймін, құшағың құрдым деймін,
Мың тазарып, өзіңмен мың кірлеймін.
Мерейіңнен алдында мылқауланып
Мейіріңің алдында міңгірлеймін.
Қарашығы көзіңнің жылым деймін
Жұтып бара жатса да күлімдеймін.
Ессіз сезімдерімнің періштесі
Көзсіз сенімдеріңнің піріндеймін.
Көңіліңнен, кербезім, дала көрдім.
Сол даланың аңсарын ала келдім.
Ерініңнің қып-қызыл сәулесімен
Арманымның суретін сала бердім.
ЕРЛАН ЖҮНІС