Білмеймін, өзгердің бе, өзгердім бе,
Кезеңге өзгешелеу кез келдім бе,
Күз – менің қоңыр көзді құрбым еді,
Тарсаның торғын бағын кезген бірге.
Жоғалтып жазда бірін, жолда бірін,
Көбінен көз жазыппыз қолдағының,
Құрбыжан қоңыр көзді күзім еді,
Қарайды қоңылтақсып ол да бүгін.
Жанардан жастай мөлдір жаз аққалы,
О, мені талай сезім азаптады.
Өтуде өзегімнен дір-дір етіп,
Жетілген барлық сезім қазақтағы.
Сөнгенмен сезім оты, шоғы қалды,
Бұл жүрек шоқ қарымас болып алды.
Өте алмай қалдым көбін жаздан алып,
Жете алмай жазған күнге көбі қалды.
Жазымның жалғыздығын алып ұштым,
Құрбымды қоңыр көзді тағы құштым…
…Ғафу ет, жеткізгелі келіп едім,
Дәуірі басталғанын сағыныштың!
ЕРЛАН ЖҮНІС