Мен – парасатсыз,
Бұл әлемде махаббат барына сендім,
Адамдардың арына сендім,
Әулиелердің жолына сендім,
Қалалардың жанына сендім,
Таң дұғасын Шығыстан создым,
Түн дұғасын Батыстан создым,
Киесін корғағым келді Сөздің,
Нұрын сақтағым келді Көздің,
Оңтүстіктен ой шұғыласын шаштым,
Солтүстіктен сезім шұғыласын шаштым,
Құрлықтарды аштым,
Теңіздерді бастым,
Жаратушының берген Жырымен,
Табиғаттың берген Сырымен,
Қара тасты да шайыр қылғым келді,
Кара ағашты да биім қылғым келді,
Аш жүректерді тойындырғым келді,
Жалаңаштарын киіндіргім келді,
Бәрінің қасынан табылдым,
Бәріне құрбан шалдым,
Қара жерді жастандым,
Көк аспанды жамылдым,
Өз жүрегім жалаңаш,
Өз жүрегім аш қалды,
Өзім… жалғыз қалдым!
…Ең ғажабы, бұл маған ұнайды!
Ерлан ЖҮНІС