Ауырсынып шықты бүгін түн мені,
Жыларын да, күлерін де білмеді,
Қуарын да, кетерін де білмеді,
Ауырсынып шықты бүгін түн мені.
Бұл түн мені ауырсынып өткерді:
Сағынышты, жалғыздықты, өкпемді;
Қаралады, мазалады, жек көрді;
Бұл түн мені ауырсынып өткерді.
Ай «аз ғана тынықшы» деп өтінді,
Жұлдыз «бәрін ұмытшы» деп өтінді.
Құшақтады, сүйді, өпті бетімді,
Содан маған жеңіл болар секілді.
Аңыз айтты, әрі мұңлы, әрі ізгі,
Айта алмады аманатты, парызды,
Айтты, айтты қарашаны, тамызды,
Мен ертекке алданатын тәрізді.
Бір мезгілде «ұйқы бер» деп сұрады,
Бір мезгілде қып-қызыл боп жылады.
Бір мезгілде, таусылды ма шыдамы,
Талықсып кеп, талығып кеп құлады.
Ауырсынып шықты мені түн бүгін,
Ауырсына көрмеңдерші, құлдығым…
Екі ғашық секілдендік екеуміз,
Жек көретін бір-бірін…
Ауырсынып шықты мені түн бүгін.
Ерлан ЖҮНІС