«Өлгенше ішкені несі,
Ақылдан адасқан болар?!»
Меніңше, тым дұрыс есі,
Білмейді олар…
Мейірімсізге өлі жатып,
Қарсылық көрсетер, бәлкім…
Қалада кешегі уақыт –
Уақыт сұрап жүр әркім.
Өзімде өзімнің мұңым,
Өзіме уым да балдай.
Жылағым келеді бүгін,
Ешкімді жылатып алмай.
Қымсынар несі бар елден,
Бәрі жәй көрінер бекем.
Шын жылап алғысы келген,
Жассыз-ақ жылайды екен.
Дымқылдау қараша демін,
Жұтамын бар жандай өші.
Бір досым бар еді менің –
Ал оның жоқ екен досы.
Автобус келеді үнсіз,
Радио тұншығып сөнген.
…Сіз қайда жүрсіз,
Мен кеше жаныммен сенген?!
Сендіре алмадым ба әлі,
Ақынға сенбей ме бақыт?
Ерлан ЖҮНІС