Қалада –
кешегі уақыт,
Дымқылдау қараша демі.
Жылатып, тағы да жұбатып,
Үлгерді ол мені.
Көшелер – өлеңнің жолы,
Ешкім де табылмас оқыр.
Автобус тағы да толы –
Тағы да бос келе жатыр.
Бос кетіп барады көңіл,
Көңілсіз радио үні.
Қалада кешегі өмір –
Мұңымның алғашқы күні.
Сезінген алғашқы күнім,
Жалғыздық, жалғыздық сені,
Семдірді-ау көңілдің гүлін,
Ызғарлы қараша демі.
Бір топ тұр біреуге қарап,
Қабаттан құлаған биік.
Ол байғұс ішіпті арақ,
Пышақтың жүзіне құйып.
Ерлан ЖҮНІС