Жоғалған армандарыма
Көңіл айтып қара түн
Жыладым…
Жарығы түбінен артпаған шамдай
Бұл қала мені жылыта алмады
Жанымның сыңар қанатын
Көтере алмай
сұладым
көз жасындай салмағы!
Тағы да алданғаныма
Сене алмай жас жаным
Тоңамын…
Әр қауырсыны қалтырап жанның
Күзгі жапырақты еске салады
Бәрінен безе бастадым,
Сенуден қалдым…
Қаланың
Жүрегі мұздап барады.
Уақыттың өзінің
Уақыты бола бермейді
Қалада!…
Көктем де келместей көрінеді маған.
Сезімді көтермейді,
(Көнесің!)
Ерлан ЖҮНІС