Ақ желкен жанымызды жәй ғана тербейді,
Өлім әуеніне өмір билеп тұрғандай!..
Жолдар –
жалғыздығындай тым аяулы,
кетіп бара жатқан
мен
қайтып келе жатқанның,
қайталап жататын сияқты солардың күбірін.
Әнін айтып жалғыз бен жаяудың,
Арасымен бейкүнә шақтардың,
Сен, қайда аттандың,
Түз желіндей адасқақ, беу,
жорғатай ғұмырым!?..
Ерлан ЖҮНІС