Мен – даланың үмітімін ақталған!
Жас өмірмен қол ұстасып бақтарда,
Кетіп барам,
Сергек көңіл-күйменен,
Дінді мұражайлардан,
Тілді мұрағаттардан
Іздемеймін,
Жүрек оның мекені,
Бесіктегі ұл жүрегі, ұлдың торсық шекелі.
Сол қазақтың қарау үшін көзіне,
Қазақ болып туу аздық етеді.
Оның көзі – отан, сенің жанарың –
Жанарыңнан жанға қуат аламын!
Жас кеудемді ғарышқа ашып барамын,
Жас өмірмен қол ұстасып барамын!
ЕРЛАН ЖҮНІС