Жарылып басы,
Беті ісіп,
Алты күн азап шеккелі.
Жендеттің ісі тұр үдеп,
Қайтеді Сәкен, ал сонда –
Қыңқ етер тіпті түрі жоқ,
Қоң етін кесіп алсаң да.
Шартпа-шұрт,
Шатақ –
Төбелес,
Тергеуші біткен безілдеп.
Халықтың жауы мен емес,
Сұмырай,
Сенің – өзің! – деп.
Айтса да сөзін саңқылдап,
Санаға кірер емес тек.
Жанары оттай жарқылдап,
Өткен күн көзге елестеп.
Сарыарқа – сайын даланы,
Есіне бір сәт алғаны.
Қамыққан көңіл –
Қаралы,
Осы ғой дүние – жалғаны.
Осынау өмір –
Бір күндік,
Төтеннен келген тосын жай,
Арбасқан дүние,
Қу тірлік,
Ақырғы түбің – осындай.
Дүниенің мынау жосығы-ай,
Жарамай қалған керекке.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ