Шықса бір, шіркін,
Анық Ер.
Арылып мұңнан мың батпан.
Құтылды –
Қайран,
Қалың ел –
Қынадай қырған «Қу жақтан».
Басылып әлек-әбігер,
Арылып дерттен меңдеткен.
Құтылды –
Қайран,
Қалың ел –
Жалмауыз жебір жендеттен.
Қуанып кәрі, жасы да,
Өзіне бүкіл ырза жан.
Қиналған елдің басына,
Мирзоян емес –
Мырзажан!
Қазақтың жері – бір Ғалам,
Бақытқа бірден бөленді.
«Мырзажан» – десе,
Мырза жан,
Шуағын төге жөнелді.
Жайдары жарқын жүзі ұнап,
Кеткендей жібіп тас-дағы.
Тұралап қалған «Қызыл ат»
Қайтадан тұра бастады…
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ